ok, ik snap het! wat nu?

‘Toen mijn vader overleed werd ik naar een weeshuis gebracht. Mijn moeder leefde nog wel, maar had te weinig geld om voor mij te zorgen. In het weeshuis voelde ik me vaak buitengesloten en alleen.’

Caterine, ex-weeskind uit Kenia

‘Toen ik een jaar was, overleed mijn vader en op mijn dertiende mijn moeder. Mijn wereld stortte in. Gelukkig kon ik bij mijn opa en oma wonen, maar dat geluk hebben veel weeskinderen niet. Zo kan ik bijvoorbeeld naar school. Later word ik advocaat zodat ik andere kinderen kan helpen.’

Panith (15 jaar), uit Cambodja.

‘Ik heb een vreselijke tijd gehad in het weeshuis. Er waren twee onopgeleide verzorgsters op meer dan honderd kinderen! We werden geslagen en na het eten gingen de slaapzalen op slot. Ook was er veel seksueel misbruik, maar daar sprak niemand over. Het was wij tegen zij.’

Stephen, ex-weeskind uit Kenia

‘Het leven in een weeshuis lijkt op het leven in een dierentuin. We moesten zingen en dansen voor buurtgenoten en geldschieters die naar ons kwamen kijken. Ik voelde me geen mens, maar een ding.’

Stephen, ex-weeskind uit Kenia

WordPress Image Lightbox